„Nie będziesz miał cudzych bogów przede Mną”

    Każdy czas, także współczesność, niesie z sobą rozliczne zagrożenia duchowe, propozycje nowych form działalności i zaangażowania w realizację tych pochodzących od różnego rodzaju pseudoreformatorów i pseudoodnowicieli „starego świata”. Wśród tych zagrożeń można wymienić np. rozliczne sekty religijne, nowe ruchy, stowarzyszenia o nastawieniu destrukcyjnym i manipulatorskim. Dzisiejszy świat bardzo spłycił nie tylko istnienie szatana, ale także istnienie dobra i zła jako wartości, między którymi nie ma dialogu. Nie można bowiem łączyć ze sobą wiary w irracjonalne teorie z wiarą w Boga – jedynego Pana. Dlatego trzeba sobie postawić pytanie: czy naprawdę wierzę w Boga, czy może jestem na pół wierzącym i na pół zanurzonym w świecie?

    Kościół staje nieustannie wobec nowych wyzwań, mających związek z jego misją duszpasterską w świecie, starając się je oceniać, rozeznawać i wychodzić im naprzeciw. Chodzi nie tylko o sekty i nowe ruchy religijne, sekularyzację, relatywizm moralny czy pogłębiającą się ignorancję religijną. Coraz bardziej poszerza się sfera zainteresowania magią, okultyzmem, a nawet kultem demonów i odwoływaniem się do ich mocy. Co leży u podstaw takich zachowań, sprzecznych z godnością człowieka – istoty rozumnej i wolnej? Czy wzrastająca liczba adeptów astrologii, wróżbiarstwa, ezoteryzmu, medycyny alternatywnej jest jakąś współczesną modą? A może próbą wyrwania się z „ciasnego” gorsetu tradycji religijnej czy też owocem duchowej pustki wielu ludzi? Pełne półki literatury okultystycznej, czasopisma z horoskopami, ogłoszenia o „uzdrowicielach”, gry i zabawy nawet dla dzieci – oto alternatywa dla świata chrześcijańskich wartości. W istocie mamy tu do czynienia z duchową walką pomiędzy prawdą i fałszem, wolnością i zniewoleniem, cywilizacją życia i cywilizacją śmierci.

    Jean Vernette w Przewodniku po zjawiskach nadnaturalnych (Kraków 2009) podejmuje próbę odpowiedzi na postawione wyżej pytania. „Sekularyzacja pociągnęła za sobą odwrót od religijności, co tworzy pustkę w świadomości współczesnego człowieka, zastępując religijną wizję świata wizją laicką. Otóż «religia» integrowała człowieka z rzeczywistością, «wiążąc» go z kosmosem, z sobą samym, określając jego początek i koniec. I oto człowiek zostaje wyrwany ze świata, pozbawiony sensu, jaki mógłby nadać swojej egzystencji, bez Absolutu, do którego mógłby się odnieść, zabłąkany w bezgwiezdnej nocy. Z regresu świadomości religijnej zrodziła się pustka. Stąd to niespokojne poszukiwanie, które wielu popycha na drogi ezoteryzmu, magii i zjawisk paranormalnych”.

    Życie tak, jakby Boga nie było, prowadzi zwykle do wypełniania pustki serca namiastkami, a płytka wiara połączona z niewiedzą religijną kieruje wielu do świata tajemnych i niebezpiecznych sił osobowego zła. Święty Paweł Apostoł widzi źródło wszelkich wypaczeń moralnych w „nieuznawaniu Boga” (Rz 1, 18-32). Ojciec Raniero Cantalamessa, kaznodzieja papieski, w rozważaniach opartych na Liście do Rzymian, mówi o fundamentalnym grzechu, tzn. „niegodziwości”. Niegodziwość polega na odrzuceniu Boga i nieoddawaniu należnej Mu czci. Biskupi włoscy we Wskazaniach duszpasterskich, dotyczących fenomenów związanych z zabobonami, magią i nowymi ruchami religijnymi (Pesaro 2001) mówią o głębokim subiektywizmie współczesnej kultury, co sprawia, „że każdy dobiera sobie, czerpiąc z różnych obszarów religijnych czy filozoficznych te elementy, które jemu odpowiadają (…). Podkreślanie wymiaru emocjonalnego i rozpowszechnione poczucie niepokoju skłaniają ku religijności o charakterze głęboko emocjonalnym i magicznym oraz popychają ku poszukiwaniu tego, co «nadzwyczajne» doświadczeń dających poczucie zaspokojenia oraz komfortu fizycznego i psychicznego”.

    Poszerzający się coraz bardziej obszar posługi egzorcystów i ich świadectwa są także potwierdzeniem skali duchowych zagrożeń płynących z wchodzenia ludzi w kontakt ze złym duchem ścieżkami magii, okultyzmu, spirytyzmu. Katechizm Kościoła Katolickiego, obejmujący całościowo doktrynę wiary Kościoła, w części trzeciej Życie w Chrystusie, w dziale drugim Dziesięć przykazań, bardzo precyzyjnie ukazuje podjęty wyżej temat, udzielając wykładni wiary w tej kwestii. Szczególnie ważna jest treść pierwszego przykazania „Nie będziesz miał cudzych bogów przede Mną” (2110-2122). Określenie zabobonu, bałwochwalstwa, wróżbiarstwa, magii, czarów, spirytyzmu czy bezbożności (2118-2122) sytuuje te postawy i zachowania jako głęboko sprzeczne z tym przykazaniem, a przez to grzeszne.

  Wychodząc naprzeciw potrzebom osób, które szukają pewnego uporządkowania w temacie różnego rodzaju współczesnych zagrożeń duchowych, rozpoczynamy nowy cykl artykułów, który będzie podejmował niektóre z zagadnień ważnych dla chrześcijańskiego życia. Język wielu opracowań naukowych stanowi często przeszkodę w zgłębianiu tych problemów. Celem cyklu pt. „Przeciwstawiajcie się złu” jest przedstawienie w przystępny i zrozumiały sposób tego, co zagraża wierze i tożsamości chrześcijańskiej.

    Poruszane zagadnienia dotyczące m.in. działalności sekt, ezoteryki i okultyzmu, wróżbiarstwa czy niekonwencjonalnych metod terapii mogą przyczynić się do wzrostu wiary i silniejszego zakorzenienia w Kościele. Na zakończenie artykułu wprowadzającego w cykl szeroko rozumianych zagrożeń duchowych pragnę przywołać słowa papieża Franciszka, który w adhortacji apostolskiej Evangelium gaudium wskazuje na Jezusa – jedyne źródło szczęścia człowieka: „Radość Ewangelii napełnia serce oraz cale życie tych, którzy spotykają się z Jezusem. Ci, którzy pozwalają, żeby ich zbawił, zostają wyzwoleni od grzechu, od smutku, od wewnętrznej pustki, od izolacji. Z Jezusem Chrystusem rodzi się zawsze i odradza radość” (EG 1).


                                                                                                                                                                                         ks. Jerzy Buzun